B-day
Blijf op de hoogte en volg Tjebbe
15 Oktober 2012 | Bolivia, Sucre
Dag: 15
In de bus opweg naar La Plaz, na een paar geweldige dagen in Uyuni, Potosi en Sucre. De laatste keer dat ik een blog schreef waren we nog in de woestijn van San Pedro de Atacama dus laat ik vandaaruit verder schrijven:
Om uit de woestijn te komen moesten we 3 dagen met een Jeep door een gebied reizen waar je enkel natuur aanwezig was. De natuur had daar om de zoveel tijd weer wat anders te bieden, wat het interesant hield. Zo hebben we bijvoorbeeld witte, groene, blauwe en rode laguna's bezocht (de kleur was afhankelijk van een microscopisch iets wat reageerde op de zon ofzo..), allerlei flamingo's gezien, in warmwaterbronnen gezwommen, rotsen beklommen, geisers en de zoutwoestijn bezocht..WOOP WOOP!!
De zoutwoestijn was precies zoals ik het me nog herinnerde van de Peking expres, wat erg indrukwekkend was. Zover het oog reikte zag je alleen maar zout, met daarin in het midden plotseling een "eiland" vol reusachtige cactussen. Het eiland is zo willekeurig en plots, dat het behoorlijk uit de toom valt met de rest van de witte zoutvlaktes, wat het een speciaal effect geeft. De zoutvlaktes bieden ook de ideale kans om grappige foto´s te maken...zie het resultaat ;-)
Enfin, na 3 dagen in de natuurgeleefd te hebben, kwamen we aan in Bolivia, Uyuni, waarin alle stereotypes worden bevestigd.
Het typische beeld wat ik van Bolivia had was:
De vrouwen dragen rare jurken , bolhoeden, lang gevlecht donker haar (Sylvia, hier liggen jou roots) en dragen altijd kinderen in een soort van rugzak op hun rug..Dit beeld beeld gaat op voor een groot deel van de bevolking en geeft je echt het gevoel een grote sprong terug in de tijd gedaan te hebben. De stad zelf is vrij rommelig rommelig, arm en meer van dat soort kreten maar een interessante ervaring.
Na Uyuni vertrokken we naar Potosi, wat de hoogste stad ter wereld is, namelijk 4060 m hoog. In tegenstelling tot Uyuni leek deze stad zijn zaken behoorlijk op orde te hebben en had een heel aangenaam sfeertje. De stad is naast zijn hoogte bekend om zijn actieve zilvermijnen, die levensgevaarlijk zijn. Je kan daar naar binnen om te zien hoe het leven van een mijnwerker eruit ziet en wat ze allemaal wel niet meemaken. Eerst wilde ik er niet heen gaan, omdat het als een stomme attractie voelt om te kijken hoe mensen en kinderen zich letterlijk doodwerken, maar de mijn- tour leider vertelde me dat een groot deel van mijn geld naar de mijnwerkers toegaat. Dat bracht het voor mij in een ander perspectief, en ben dus naar binnen gegaan.
Bloedheet, super zwaar werk, krappe gangen (soms zo krap dat je echt tijgerend door de gangen moest kruipen), lange dagen en helaas werken er ook dus ook kinderen..Deze mannen verdienen echt niets meer dan respect voor het werk wat ze doen...
Enfin als laatste zijn we 1 dag in Sucre geweest om daar mijn verjaardag te vieren. Mijn reismaatjes hadden een suprise party georganiseerd, wat echt super tof van ze was. Ze hadden mijn 6 beste vrienden uitgenodigt, waarvan ik er 4 niet van kende. Super toffe avond, en ook jullie bedankt voor alle felicitaties voor deze blog.
Nu gaan we naar La Paz toe, waar we flink onze tijd voor gaan nemen, omdat het een hoop te doen is.
Nogmaals, tof om alle reacties te lezen en te weten dat jullie meelezen!
Chao
In de bus opweg naar La Plaz, na een paar geweldige dagen in Uyuni, Potosi en Sucre. De laatste keer dat ik een blog schreef waren we nog in de woestijn van San Pedro de Atacama dus laat ik vandaaruit verder schrijven:
Om uit de woestijn te komen moesten we 3 dagen met een Jeep door een gebied reizen waar je enkel natuur aanwezig was. De natuur had daar om de zoveel tijd weer wat anders te bieden, wat het interesant hield. Zo hebben we bijvoorbeeld witte, groene, blauwe en rode laguna's bezocht (de kleur was afhankelijk van een microscopisch iets wat reageerde op de zon ofzo..), allerlei flamingo's gezien, in warmwaterbronnen gezwommen, rotsen beklommen, geisers en de zoutwoestijn bezocht..WOOP WOOP!!
De zoutwoestijn was precies zoals ik het me nog herinnerde van de Peking expres, wat erg indrukwekkend was. Zover het oog reikte zag je alleen maar zout, met daarin in het midden plotseling een "eiland" vol reusachtige cactussen. Het eiland is zo willekeurig en plots, dat het behoorlijk uit de toom valt met de rest van de witte zoutvlaktes, wat het een speciaal effect geeft. De zoutvlaktes bieden ook de ideale kans om grappige foto´s te maken...zie het resultaat ;-)
Enfin, na 3 dagen in de natuurgeleefd te hebben, kwamen we aan in Bolivia, Uyuni, waarin alle stereotypes worden bevestigd.
Het typische beeld wat ik van Bolivia had was:
De vrouwen dragen rare jurken , bolhoeden, lang gevlecht donker haar (Sylvia, hier liggen jou roots) en dragen altijd kinderen in een soort van rugzak op hun rug..Dit beeld beeld gaat op voor een groot deel van de bevolking en geeft je echt het gevoel een grote sprong terug in de tijd gedaan te hebben. De stad zelf is vrij rommelig rommelig, arm en meer van dat soort kreten maar een interessante ervaring.
Na Uyuni vertrokken we naar Potosi, wat de hoogste stad ter wereld is, namelijk 4060 m hoog. In tegenstelling tot Uyuni leek deze stad zijn zaken behoorlijk op orde te hebben en had een heel aangenaam sfeertje. De stad is naast zijn hoogte bekend om zijn actieve zilvermijnen, die levensgevaarlijk zijn. Je kan daar naar binnen om te zien hoe het leven van een mijnwerker eruit ziet en wat ze allemaal wel niet meemaken. Eerst wilde ik er niet heen gaan, omdat het als een stomme attractie voelt om te kijken hoe mensen en kinderen zich letterlijk doodwerken, maar de mijn- tour leider vertelde me dat een groot deel van mijn geld naar de mijnwerkers toegaat. Dat bracht het voor mij in een ander perspectief, en ben dus naar binnen gegaan.
Bloedheet, super zwaar werk, krappe gangen (soms zo krap dat je echt tijgerend door de gangen moest kruipen), lange dagen en helaas werken er ook dus ook kinderen..Deze mannen verdienen echt niets meer dan respect voor het werk wat ze doen...
Enfin als laatste zijn we 1 dag in Sucre geweest om daar mijn verjaardag te vieren. Mijn reismaatjes hadden een suprise party georganiseerd, wat echt super tof van ze was. Ze hadden mijn 6 beste vrienden uitgenodigt, waarvan ik er 4 niet van kende. Super toffe avond, en ook jullie bedankt voor alle felicitaties voor deze blog.
Nu gaan we naar La Paz toe, waar we flink onze tijd voor gaan nemen, omdat het een hoop te doen is.
Nogmaals, tof om alle reacties te lezen en te weten dat jullie meelezen!
Chao
-
15 Oktober 2012 - 16:31
Hedda:
Na dit verhaal en foto's ben ik toch echt wel jaloers op je. Wat een prachtige natuur.
Gaaf zeg om dit allemaal mee te maken.
Op naar het volgende avontuur zou ik zeggen. Kijk weer uit naar je volgende verhaal en foto's.
X Hedda -
16 Oktober 2012 - 01:29
Mark En Anneke:
lieve tjebbe nog van hart gefeliciteerd met je verjaardag,je hebt dus een leuk feestje gehad.Ja een verjaardag heel ver van huis,dat is wel even andere koek.Ik zien dat je volop aan het genieten bent ,en ik vindt de foto,s ook weer geweldig.nouw neefje tot hoorns en blijf van al het mooie genieten.Dikke tuut voor jr verjaardag van mark en anneke -
16 Oktober 2012 - 14:07
Hennie:
Er zitten wel weer een paar fraaie foto's bij, een ervan zal Keyvan wel heel bijzonder vinden ik denk dat je wel kunt raden welke dat is,Hoe is het met de darmen van je reisgenoot verlopen tijdens de busrit??
hopelijk was hij niet al te ziek het klonk niet lekker tijdens ons skype momentje, veel plezier en goede gezondheid voor jullie allen, tot hoors.
Knuffel -
18 Oktober 2012 - 14:51
De Vries:
Mooie (leuke) verhalen en een bjizondere verjaardag en reis. Gefeliciteerd nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
