Daime

Oef, ik heb vast een hele leuk tijd gehad, want ik ben een maand lang vergeten wat te schrijven, tijd vliegt!.
De laatste keer dat ik een verhaal schreef was ik nog in Machu Picchu,
maar dat is ondertussen een hoop kilometers terug.
We bevinden ons momenteel in Bonito, Brazilie!
We zijn daar gekomen via Puerto Maldonado --> Cobija--> La comunidad de Chilenos--> en vervolgens een 48 uur durende busreis naar Bonito.
Puerto Maldonado en Cobija waren plaatsen die we besteed hadden aan relaxen en het wennen van de amazone temperaturen, want die zijn behoorlijk hoog.
Gelukkig bevinden we ons in het regenseizoen en kan je bijna je klok erop instellen dat het rond 5 uur gaat regenen, wat een erg welkome verkoeling is.
Enfin tijd voor een verhaal dacht ik zo;

Franco had van een plek midden in de jungle gehoord genaamd "la comunidad de Chilenos".
Deze plek begon met 2 opgefokte Chilenen die helemaal klaar waren met Chileense maatschappij en besloten naar de jungle van Bolivia te trekken.
Vervolgens hebben ze een stuk jungle weggekapt, hun eigen huisje gebouwd, en hun eigen idyllische bestaan opgebouwd. Ze leven daar vrij onafhankelijk van de wereld en hebben niet veel nodig; Zo filteren ze bijvoorbeeld al het regenwater met een eigen gemaakt filtersysteem, wat ze gebruiken voor drinken en douchen. Groentes telen ze vooral zelf en ze zijn verdomde handig met bouwen, dus ook dat hebben ze maar even zelf gedaan.
Dit is al indrukwekkend om te zien, maar niet de hoofdreden waarom Franco van dit plekje gehoord had...
Dit Chileens plekje heeft namelijk nog iets extra's speciaals genaamd "Daime"!

Daime (wat Portugees voor "geef me" betekend) is een nieuw maar in snel groeiend geloof in Brazilie.
Als ik het goed begrepen heb is het een andere variatie op het Christendom, maar dan met een groot verschil, namelijk het Daime drankje, maar daar kom ik later op terug.
De Chilenen stellen hun huis als gratis slaapplaats beschikbaar, om een kijkje te nemen in hun bestaan en het Daime gedeelte te ervaren..
Dit is eindelijk het gedeelte waar Franco en ik aan bod komen.

We mochten 2 weken lang gratis hun zolderkamer gebruiken in ruil voor wat klusjes zoals bamboe snijden, velden omploegen, bamboe in de grond planten, koken en het inkopen van de benodigheden zoals toiletpapier en eten. Het plan was eigenlijk om maar 1 week te blijven, maar het leven daar was zo fijn en op sommige momenten haast utopisch, dat we heel graag nog een week wilde blijven, wat geen probleem was.
De Chilenen hebben daar slechts een kleine accu voor licht, dus radio en tv´s zijn daar niet aanwezig. Normaal gesproken zou dat een verdommenis tot verveling geweest zijn, maar daar is altijd wel iets wat je bezig houdt. Ze hadden een balkon met een bank, waar je heerlijk een boek kon lezen, of kon genieten van de wind (want het was er wel verdraaid warm)...Ja...dit zijn 60+ kreten.....ik ben me ervan bewust :) Na een paar dagen daag vertoeft te hebben merkte ik een verschil. Ik was rustig, heel relaxt en had eindelijk even de tijd om alle geweldigheid van de afgelopen maanden te verwerken.
Het is daar echt een oase van rust en extra mooi omdat ze er nu met 3 generaties wonen (opa en oma, kinderen van opa en oma, en kinderen van de kinderen van opa en oma) en allen zijn ze daar gelukkig en zorgen voor elkaar. Het enige wat nog mist is dat ze continu irritante liedjes zingen bij de klusjes die ze doen, maar anders had het zo de jungle versie van The sound of music kunnen zijn.

Enfin, terug naar het Daime, want dat is de hoofdreden dat Franco van deze mensen gehoord hebben.
Bij het Daime geloof draait alles om het vinden van jezelf, god en innerlijke rust.
Tijdens de Daime bijeenkomsten hebben ze daar een extra hulpmiddel voor: namelijk het Daime drankje:Ayahusca.
Dit drankje is een raar iets.
Iedereen die het wel eens gedronken heeft, beschrijft dezelfde ervaring gehad te hebben:
Ze raakte in een trance en kwamen in een nieuw denkpatroon terecht waarbij ze achteraf zichzelf, de wereld of wat dan ook beter begepen.
Door de ongelovelijke verhalen van iedereen raakte ik benieuwd en besloot het zelf te willen ervaren.
Voor een echte volle ervaring moet je ongeveer een liter van dat spul naar binnen werken,
maar ik besloot dat een klein bodempje voor mij wel voldoende zou zijn om te ervaren waar de mysterieusheid nou vandaan kwam.
Enfin de avond van het ritueel begon:

Het begon met gezellig wat Daime muziek, wat een soort van hynotiserende liedjes zijn.
Het zijn liedjes met korte melodische zinnen, die zich continu herhalen en herhalen, waardoor je snel in een trance kan komen.
Die avond werd er naast het zingen ook nog trommel en verschillende soorten gitaren gespeeld, wat een leuk sfeertje neerzette.
In het begin keken Franco en ik naar elkaar of de ander al wat merkte, maar hij scheen net als ik niet een bovennatuurlijke ervaring te beleven.
"Oke jammer, maar gewoon je ogen dichtdoen en van de muziek genieten" dacht ik...
En terwijl ik dat deed, begon ik te denken en te denken,
maar dan anders dan normaal.
Ditmaal waren het hele snelle gedachtes, en stuk voor stuk waren ze allemaal heel positief.
Ik raakte met "mezelf" in mijn hoofd aan de praat, maar dan heel anders dan normaal.
Ik gaf mezelf wijze antwoorden op vragen waar ik normaal op vastloop,
en alles was me opeens duidelijk.
Ja....ik kan hier nu een heel raar en spiritueel verhaal vertellen,
(wat ik graag zou doen), maar voor de mensen die hier echt geintereseerd in zijn, doe ik dat graag in een wat intiemere sessie :)
Het was in ieder geval een hele bijzondere ervaring voor mij, waarbij ik werkelijk het gevoel heb dingen geleerd te hebben en daarmee aan de slag ga..
Ja, klaar met deze zweverige koek!

Na het Chileens gemeenschap met een dikke pakkerd en knuffel vaarwel gezegt te hebben, stapten we in een 48 uur durende busreis naar Bonito in Brazilie.
Tot zover hadden Franco en ik eigenlijk altijd de meeste goedkoopste hostels geboekt, maar goedkoop gaat hier zeker niet gepaard met kwaliteit.
In de laatste hostel had Franco een stinkende drol in de toilet gelegt die niet doorgetrokken kon worden omdat er geen water was,
de douche bevond zich boven de toilet, wat ik niet optimaal hygienisch vond,
het dak lekte recht boven m'n kussen,
en het bed bestond uit een paar gebroken planken met een ranzig matras daarboven op, waar kakkerlakken uitkropen als je er hard op sprong..
Dit soort Hostels waren een lange tijd erg grappig en leuke verhalen voor thuis, maar nu was ik er totaal klaar mee.
Ik skypte chagerijnig met m'n ouders, en ben daarna Franco erover gaan praten om misschien wat duurdere hostels te boeken.
Dan maar een maandje minder lang reizen, maar tenminste wel een stuk vrolijker.
Gelukkig dacht hij er exact hetzelfde over.
Dus vanaf nu weer wat meer kwaliteit in ons leventje!

Enfin nu alleen nog m'n Bonito verhaal en we zijn weer up to date!
Het dorpje heet "bonito" wat "mooi" in het Spaans betekend.
Geheel naar waarheid voor dit dorp, want is er schoon en leuk om doorheen te wandelen!
Je kan hier allerlei gave dingen doen zoals grotten bezoeken,
zwemmen in kleine, heldere rivieren vol met met niet-menschuwe vissen en meer van dat soort geintjes.

Vandaag zijn we gaan snorkelen in een grot en de rivier vol niet-menschuwe vissen bezocht.
De foto"s spreken wel voor zich over hoe gaaf het was!

Zo ..hijg...we zijn weer op to date!
We blijven hier nog een paar dagen en dan VLIEGEN we naar....RIO DE JANEIROOOO!!! WOOOOEHOOOEEE!!!

ENORM veel zin in, maar eerst...hier genieten!