home sweet home

Al ruim een week ben ik thuis, net op tijd voor Bea haar afscheidsfeestje en de kroning van Willem.
Helemaal niet meer aan mijn reisverslagen gedacht tot een vriendinnetje van mij thuis vroeg waar het laatste verslag bleef...beter laat dan nooit hier issie dan:

Na Cartagena ben ik samen met mijn ouders vertrokken naar Santa Marta wat de beste plek is om naar ciudad perdida (de verloren stad midden in de jungle).
Mijn ouders waren helaas niet fit genoeg om 4 dagen als een malle door de jungle heen te hiken en dan te slapen in een hangmatje, dus hadden we onze wegen even gesplist. Zij bleven achter in een ecologisch iets en ik ging trok samen met 4 anderen de jungle in.
2 ervan waren Duits en hilarisch dus ik zag de hike wel zitten.
De hike was best pittig, aangezien de jungle best een warme plek is en dan is 6 uur lopen best pittig soms.
De zon viel ons genadeloos aan en al snel waren we verbrand.
Dag 2 gingen we dieper de jungle in en werd de zon geblokkeerd door de hoge bomen. De oude bevolking heeft wat met enorm lange trappen, want net als bij Macchu Pichu moesten we hier eerst een enorm lange stenen trap oplopen om dan pas de stad te bereiken.
Deze verloren stad ligt dus echt midden in de jungle en is op geen een andere manier te bereiken dan per voet, dus hier liepen geen huisvrouwen in hun witte mantelpakjes rond zoals bij Macchu Pichu...sterker nog...we waren de enige 5!
De verloren stad is pas 50 jaar geleden ontdekt en dus is alles nog heerlijk onpopulair en echt gebleven.
Heel fijn was dat, want we zouden hier ruim 3 uur blijven.
Nu wil ik Macchu Pichu niet afkraken, want dat was nog steeds een van de hoogtepunten van mijn reis, maar deze rust maakte het toch echt wel heel bijzonder!
1001 foto's laten liepen we weer terug de trap af en moesten we weer 2 dagen terug lopen om in de beschaving aan te komen.
Tot voort kort geleden kon je nog een helicopter terug pakken,
maar die hebben ze gelukkig afgeschaft.
WERKEN VOOR JE ERVARING!

het werken werd beloont want daarna trok ik samen met mijn ouders door naar Colombiaas mooiste stranden: TAYRONA!!
WOW...WOW....WOW....
Ja ik ben niet zo'n strand man, maar van die plek moet je wel houden.
Het is er klein, idyllisch, hangt een goede sfeer en ze houden het er vooral echt. Niks geen luxe hotels (zover ik gezien heb) maar slapen in hangmatten aan het strand.
ja dit idyllische leven teken ik voor,
en ben dan ook enorm blij dat ik zo mijn reis heb kunnen afsluiten.

Na Tayrona hebben we het vliegtuig gepakt naar Bogota en vandaar uit naar huis.
Voor mij betekend dat ik nu echt weer even aan de bak moet,
want ik sta nu echt rood rood,
maar dit betekend zeker niet het einde van mijn reizen enkel een pauze.
Graag keer ik (denk ik) volgend jaar terug naar Zuid Amerika om de 1001 dingen te zien die ik nog moet zien, en van daaruit door naar Azie.
Want India en omliggende geweldigheden roepen mij,
en daar liggen mijn nieuwe avonturen..
maar nu, genieten van thuis, van mijn vrienden, van toilet papier normaal in het toilet gooien ipv een vies prullebakje en meer.

Chao~